Περιπλανιέμαι την νύχτα για να βρω ένα δρόμο
Μιλώντας με τα πουλιά που δεν άκουσα ποτέ
Κοιτάζοντας μέσα από το φεγγάρι που είναι θολό
Αναζητώντας ένα μέρος για να καθίσω να σκεφτώ
Δεν χρειάζεται να ελπίζω όταν δεν υπάρχει διέξοδος
Που έκανα το λάθος; έχασα τον εαυτό μου
Κάπου στη μοναξιά έχασα τον έλενχο
Ένιωσα ξεχωριστά και τράβηξα το μυαλό μου κάπου γύρο στο κενό
Θα έπρεπε να ήμουν γνωστός ανάμεσα στα δάκρυα θα με είχα γνωρίσει μέσα από τους φόβους πριν χάσω τον εαυτό μου
Τι έκανα λάθος;
Κλείδωσα τον εαυτό μου κάπου μαζί με τα σπασμένα όνειρα μου
Κλείδωσα το φως και άνοιξα το λυκόφως περπατώντας την ψυχή μου
Διέδωσα το αίμα μου κάπου στη χαοτική μοίρα μου ενώ θα έπρεπε να ήμουν γνωστός μεταξύ των κραυγών
Θα έπρεπε να ξέρω μέσα από το σκοτάδι πριν κλείσω τον εαυτό μου
Προσεύχομαι στον Κύριο στον οποίο δεν πίστευα ποτέ, φωνάζοντας στους ανέμους για ένα δεύτερο χτύπημα
Κάτω από το έδαφος που σκάβω τον τάφο μου μιλώντας στον εαυτό μου πως είναι ένα μόνο μονοπάτι
Δεν χρειάζεται να ελπίζουμε ότι δεν υπάρχει διέξοδος
Κάπου γύρο μου στην τρέλα μου θα έπρεπε να γνωστός μεταξύ των πληγών και των φόβων μου, θα έπρεπε να γνωρίζω μέσα από τις λέξεις πριν σκοτώσω τον εαυτό μου
Που έκανα λάθος;
Έχασα τον εαυτό μου
Τι έκανα λάθος;
Κλείδωσα τον εαυτό μου
Εγώ με δολοφόνησα.
