Μέρες τώρα προσπαθώ να γράψω κάτι για σενα.
Κάθε φορά που άρχιζα να ζωγραφίζω με λέξεις το χαρτί πάντα σταματούσα.
Ύστερα την έσκιζα και την πετούσα πότε με θυμό και άλλοτε με λύπη.
Έλεγα αύριο πάλι...
Κι αυτό το αύριο έγινε σήμερα.. Ίσως σήμερα τα καταφέρω..
Κυρίαρχος γίνεσαι του μυαλού μου. Δική σου η κάθε μου σκέψη.
Παίζοντας παιχνίδια που νικητής βγαίνεις εσύ. Ήταν φορές που ένιωσα φόβο,για το άγνωστο που με τύλιγε. Για το σκοτάδι που έχεις μέσα σου. Μα ποτέ δεν με εμπόδισε να νιώσω παρά μόνο αγάπη για σενα.
Είσαι κάτι ξεχωριστό.
Χωρίς να γνωρίζεις έγλυψες τις πληγές μου.
Ξέρεις; Δεν πονάω πιά..
Παρά μόνο κάτι μικρά σημαδάκια που με τον καιρό θα χαθούν κι αυτά.
Ζέστανες την ψυχή μου με το λόγο σου με την παρουσία σου.
Έλιωσες τον πάγο απ τον χειμώνα που είχα μέσα μου.
Και με έκανες να έχω... Να αισθάνομαι την επιθυμία να αγγίξω τα χήλι σου.
Σβήνοντας την δική μου δίψα.
Θέλοντας να σταμάταγε τον χρόνο μαζί σου εκεί... Έχοντας σε αγκαλιά βιώνοντας το σμίξιμο των κορμιών μας...
Γιατί η ψυχή μου ήδη είναι μαζί σου...
Δική σου.
{Έγραψε η M.S}
