Θα΄θελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω, η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη σαν μια μπόρα που ούτε πρόλαβε να αρχίσει, και δεν πρόλαβα ούτε να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα. Είμαι συλλέκτης, μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου, στιγμές. Όταν έχω αυτόν τον ξαφνικό πόθο να πετάξω, και δεν έχω που να πετάξω κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές, τυχαία εγκλήματα, βρισιές, τριφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές, σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια, έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει. Και εγώ την εμπιστεύομαι. Είμαι από αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνό καπνό, και τσιγάρα της στιγμής, . . . .
